Als mens kan je niet stilstaan. Figuurlijk bedoel ik dan natuurlijk. We denken wel 'er gebeurt niks, ik sta stil 'of iets in die trend, alleen is dat onmogelijk.
Wij zijn energie, trilling en zolang wij in dit lichaam zitten, in beweging. Best een geruststellende gedachte, vind je niet. Het gevoel van niks doen kan je dus uit je hoofd halen en zo hoef je je niet meer schuldig te voelen. Fijn toch! Kunnen we die alvast wegstrepen. Je lichaam doet zijn of haar ding. En aangezien jij in je lichaam zit en veel mensen nog zeggen dat zij dat zijn, is het dus oké om stil te zitten, voor je uit te staren of heerlijk te dagdromen. Je lichaam is tenslotte druk bezig. Je bloed stroomt, je voeding verteert, je hart klopt, je spieren werken en zo kan ik heel lang doorgaan. Sterker nog, zeggen dat je niks doet, klopt gewoonweg niet.
Maar als we nou eens niet alleen ons lichaam zijn. Wat als er meer is dat dat?
Wat zijn je gedachten dan? Wat is je gevoel dan?
Het gevoel wat niet meetbaar is.
Het in je vinger snijden is logisch te verklaren. Je fysieke sensoren geven dat door aan je hersenen etc...
Ik bedoel het gevoel dat zich soms zichtbaar kan uiten door boosheid, tranen, schreeuwen, maar je weet niet waar dat gevoel vandaan komt.
Het gevoel hebben alsof een tientonner over je heen gereden is, maar de buitenwereld ziet een stralend gezicht.
Dat je gekwetst bent, maar je blijft lachen. Je hart gebroken is, maar je nog steeds functioneert.
Wat is dat dan?
In de Oosterse culturen onder andere, is het hebben van een ziel en de erkenning hiervan al de gewoonste zaak van de wereld.
Zijn wij al zover? Ik kan me in ieder geval niet anders voorstellen, dan dat dat hier nu ook helder is.
Je ziel, in samenwerking met je lichaam en je acties, noem ik zelf je hele zielenzijn.
Voor mij betekent ,'met je hele zielenzijn', dat je als compleet mens hier iets doet, voelt, onderneemt.
Als ik vanuit mijn eigen zielenzijn handel, heb ik ook echt het gevoel alsof ik niet anders kan dan dat. Dat is het enige wat goed voelt. Dan stroomt het als een malle en gaat dat wat ik met mijn zielenzijn doe, gemakkelijk. Moeiteloos.
Als we dan ons fysieke lichaam zijn, staat dat nooit stil, zolang je nog hier bent.
Je ziel daarentegen, is oneindig. Je ziel Is de energievorm van je zijn, een frequentie die van trilling kan veranderen. Van vorm kan veranderen. Als je lichaam stopt, wat gebeurt er dan met je ziel? Stopt die dan nooit? Niks denken, gedachteloos, bestaat dat ? Of zou dat iets kunnen zijn dat misschien aangenomen gedachtes van je hoofd zijn? Als je luistert naar je zielenzijn en niet alleen naar dat stukje hoofd met gedachtes, voel je je dan hetzelfde? Heb je dat wel eens geprobeerd? Niks doen, wat dus onmogelijk is fysiek gezien en in connectie staan met zielenzijn, is juist het meest productieve wat je kan doen. Het grootste geschenk wat je jezelf kan geven.
Je hoofd gedachten laten zijn voor wat ze zijn. Het laten bestaan zonder oordeel. Focus op iets neutraals. Bijvoorbeeld staren naar de vlam van de kaars. Kijken naar stromend water. Dan gewoon observeren wat voorbij komt en weer laten gaan. Wat gebeurt er dan?
Meditatie is daar een goed middel voor, maar zeker niet noodzakelijk als je dit al beheerst. Het is een kwestie van het ontwikkelen van je focus spier.
Zonde van je tijd, dat stilzitten en niks doen?
In de stiltes gebeuren de mooiste dingen. Gebeuren de meeste dingen. Dan sta je in contact met je zielenzijn. Alles gaat dan in jouw flow.
Maar eerst mag je in het reine komen met de gedachte dat je "niks "doet. Het juist als een plus ervaren als je in die staat komt en je er volledig goed bij voelen. Dat is de basis voor je creatiekracht die je wilt. Je wilt tenslotte meer van waar je je goed bij voelt mag ik aannemen. Als je je schuldig voelt bij niks doen of er geen tijd voor hebt, laat het creëren dan even zitten. Ga alleen maar werken aan het accepteren dat niks doen niet bestaat en dat het juist de bron is van informatie van de zuiverste vorm. In alle actie, zit zeker beweging. Je spartelt en doet druk, bent uitgeput en waar ben je gekomen? Tegen de stroom inzwemmen is zeker een prestatie, alleen kom je er een stuk langzamer dan gehoopt, had gekund of bereik je minder met heel veel inspanning. Wij zijn altijd in beweging. In ons totale zijn. Als we dan een ziel hebben en die in de essentie precies weet wat goed voor jou is, waar jij blij van wordt, zou je daar dan niet liever naar luisteren? Daar naar luisteren in plaats van dat naar wat men zegt of ooit gezegd heeft en in je hoofd als gedachten, als een waarheid, is opgeslagen.
Haal je informatie bij je zelf vandaan. Vanuit je eigen kern. Je eigen-wijsheid, je zielenzijn. Die spreekt altijd de waarheid. Aan jou de schone taak alle hobbels die in je hoofd zitten te laten voor wat ze zijn, maar niet meer laten hinderen of leiden door die hobbels of kronkels. Vertrouw je zuivere informatiebron. Dat zit in jezelf.
Tijd om daar je leerproces op in te zetten zou ik zo zeggen, Zo heb je je eigen verantwoording en regie over je leven. Hoe doe je dat?
Ga het proces aan met jezelf om keer op keer bewust om te gaan met wat je denkt en zegt tegen jezelf. Als het goed voelt om niks te doen, voor je uit te staren, doe dat dan.
Hoor je dan een stemmetje die zegt dat dat je nergens brengt, denk dan aan hoe stilstaan niet bestaat. Dat je juist door de stilte kan horen (voelen) wat je zielenzijn je te zeggen heeft. Niet het lawaai om je heen.
En ga ervaren hoe dat voelt. Vanuit daar weer verder....
Doe je mee?
